برايم ثابت شده بود كه بازجويي پس دادن بزرگ‌ترين تحقير دنياست. شكنجه تحقيرآور نيست. موقعي كه آدم شكنجه مي‌شود، هنوز هم از شكنجه‌گر بالاتر است . چون معلومات شكنجه‌گر كمتر از معلومات شكنجه شده است، مدام او را شكنجه مي‌دهد. ولي بازجويي يك تحقير شوم است. يك نفر به خود حق مي‌دهد كه درباره‌ي آدم هر سئوالي كه دلش خواست بكند، در حالي كه آدم حق ندارد از او كوچك‌ترين سئوالي بكند. و اين بزرگ‌ترين تحقير است. بيخود نيست كه اول شكنجه مي‌دهند و بعد بازجويي مي‌كنند. انگار با تحقير بازجويي جبران تفوق قرباني در زمان شكنجه را مي‌كنند.                                                                              

                                                         رازهاي سرزمين من – رضا براهني